De Engel en het heksenkind

Zij werd geboren in een klein afgelegen dorpje in de bergen van Nepal. Daar woonde zij met haar moeder, haar twee zusjes en haar broertje. Een straatarm gezin zonder enig uitzicht op een toekomst. Ze woonden in een hut van bamboe en plastic. De vader was zwaar alcoholist en zorgde niet voor zijn gezin. Soms kwam hij langs, maar dan was hij gevaarlijk. Zo gevaarlijk dat de moeder er moeite mee had om haar kinderen te beschermen.

Een van de meisjes was aan een kant doof. Ook had zij een verlamming aan haar gezicht. Haar mond stond scheef en ze lachte raar. Een straf van God, vonden de dorpelingen. Een heksenkind. Een kind dat niet mee telt. Een kind dat misbruikt mag worden. Een kind dat verstoten wordt. Een kind dat het zwaar heeft.

Op een dag verscheen er in het dorp zo maar ineens een Engel. Een Engel uit een heel ver buitenland waar in het dorp nog nooit iemand van gehoord had. Maar die Engel bleek een heel bijzondere Engel te zijn. Een Engel die het gezin ging helpen. En dat voelde goed, ook al konden ze elkaar alleen maar verstaan zoals alleen moeders elkaar kunnen verstaan.

Een tijdje later ging de Engel een huis bouwen om kansarme kinderen een stukje toekomst te kunnen geven. En de moeder van het heksenkind ging aan de Engel vragen of zij ook haar kinderen wilde beschermen. De Engel vond het goed en de meisjes kwamen in het huis van de Engel wonen.

Een paar jaar later overleed de moeder en de vader kwam naar het huis om zijn dochters op te halen met de bedoeling om ze te verkopen voor een paar flessen drank. Dat had hij ook al met zijn oudste dochter gedaan. Maar toen was die Engel er plotseling weer. Helemaal uit dat verre buitenland. Om haar kinderen te beschermen. Ze mochten mee met de Engel. Zomaar, op een dag. Op vakantie om even bij te komen. Om even kind te mogen zijn.

Maar de Engel was nog niet klaar toen bleek dat het zusje van het heksenkind een ziekte had waar zij binnen een jaar aan zou overlijden als er niets gebeurde. Maar de kinderen moesten het land uit; ze mochten niet blijven. De Engel was het daar niet mee eens en ging het gevecht aan voor haar kinderen om te mogen blijven. De Engel won het gevecht en toen hadden de kinderen zo maar ineens een nieuwe vader en moeder en ook nog eens twee nieuwe, grote zussen.

Maar toen moest de Engel terug naar de hemel. Ook al wilde maal niet terug. Maar zelfs in de hemel bleef zij toch bij het heksenkind want de Engel was nog niet klaar. Want wat deed de Engel. Zij bracht ons via een andere Engel op het spoor van een dokter die gespecialiseerd is in het herstellen van gezichtszenuwen.

Binnenkort wordt het heksenkind geopereerd. Een technisch zeer complexe operatie waarbij zenuwen en spieren getransplanteerd gaan worden. Het gaat vast lukken. Ook daar zal de Engel voor zorgen.

De beloning is een glimlach. Een stralende glimlach van een kind dat ooit een heksenkind was. Een kind dat zich in alle opzichten heeft kunnen vinden en uitgegroeid is tot een mooi mens. Dankzij de Engel.

Peter Tersteeg