Door uw betrokkenheid meer bereikt.

Afgelopen week kwam ik weer eens midden in een demonstratie terecht waarbij plotseling de betogers de politie met stenen gingen bekogelen. Een pop, die de minister van economie moest voorstellen werd in brand gestoken. Het lijken dingen van alledag te zijn geworden en ik merk dat Nepal in mijn systeem is gaan zitten. Ik kijk al niet meer op als daarna de geweerschoten klinken waarmee de goden verzocht worden of de offers voor een nieuw festival geaccepteerd mogen worden. Daarna kleuren plassen bloed de straten van Kathmandu van honderden dieren die geofferd worden voor Daishain, een soort Nepalees kerstfeest. Alles (mensen, auto’s, huizen, deuren etc) wordt met bloed besprenkeld om een goede toekomst te bewerkstelligen. En ook weer mensen die luidkeels de straat opgaan omdat de nieuwe regering verbiedt dat het kleine meisje Kumari niet als godin op haar praalwagen in een processie mag deelnemen. En wederom wordt er een dag gestaakt en weer ligt alles stil.

Ik blijf mij verbazen hoe de Nepalezen die onder onwaarschijnlijke barre en slechte omstandigheden moeten leven, gelaten toekijken en vaak geen dak boven hun hoofd hebben. Kinderen die verlaten en misbruikt zijn, gezondheidsvoorzieningen die ontbreken evenals de motivatie voor hen om verder te gaan. Er lijkt maar geen verbetering te komen en de hoop rust op de nieuwe regering die evenwel nog in conflict is met zichzelf. Je kunt dan wel de verkiezingen winnen omdat je veel stemmen van de “domme” bevolking gekocht hebt, maar dat wil nog niet zeggen dat je ook een land kunt regeren.

Deze verbazing houdt mij wakker. Gedreven door nieuwe impulsen probeer ik meer kinderen te helpen. De eerste voorbereidingen heb ik al gemaakt om een kliniekje op te zetten waar ouders naar toe kunnen met een kindje dat het syndroom van Down heeft. Deze vergeten kinderen worden als afgeschreven beschouwd en men stopt ze liever ver weg. Onwetendheid van ouders is vaak de oorzaak en met weinig is er toch ook een toekomst voor deze kinderen.

Het project Noble House met het eerste huis, bestaat komende maand al weer 3 jaar. Een bijzonder mooi resultaat, dat laat zien dat kinderen hierdoor wel een toekomst hebben. Hierbij mag niet vergeten worden dat deze kinderen in hun eigen cultuur moeten opgroeien en straks hun verantwoordelijkheden weer kunnen nemen. Daarom wordt er geprobeerd eventuele familieleden erbij te betrekken zodat ze een familieband blijven voelen.

Ook het tweede opvanghuis voor weesjes in de bergen zal bijna klaar zijn. De schoollokaaltjes daarnaast worden nu afgewerkt en straks worden hier overdag de kleine kinderen opgevangen zodat ze niet met hun moeders het land op hoeven. De moeders krijgen hier schrijf- en rekenles en in het lokaaltje met naaimachines kunnen ze straks leren om daar mee om te gaan zodat ze straks zelf iets zouden kunnen verdienen. In deze omgeving kunnen nu al kinderen geholpen worden die anders in duistere praktijken verdwenen zouden zijn.

Ook de gevangeniskinderen die we in de hoofdstad opvangen gaan per dag een betere toekomst tegemoet. Het gaat goed met ze en er wordt goed voor ze gezorgd. We zijn een dagje met de kinderen naar de dierentuin geweest en ze hebben er van genoten. We hebben 60 kinderen een geweldige dag (incl lunch) kunnen bezorgen voor slechts 80 euro. Voor Nepal veel geld, maar voor de kinderen onvergetelijk.

Nu ik al weer enkele dagen terug uit Nepal ben blijkt het schakelen toch moeilijk. Hopelijk zal het zal niet lang duren voordat ik weer terug ga, maar eerst moet hier alles de stevigheid krijgen om weer door te gaan.

Door uw betrokkenheid kan er nog veel meer gebeuren. Misschien dat u ergens een kans ziet zodat ik iets over dit project kan komen vertellen of dat men rond de feestdagen aan deze kinderen denkt. Ieder creatief idee is welkom. Met uw hulp zijn we al heel ver gekomen. En we gaan door, maar ik moet eerst even een paar dagen bijkomen.